Καιρός πολύς επέρασε που έχει να ριμάρω,
"Την τέχνη την εξέχασες", μου λεν και θα τα πάρω.
Την ρίμα έχω εμφυτη, η τέχνη δεν ξεχνιέται,
λιγάκι ξεκουράζεται, μα άξαφνα πετιέται.
Με τούτη την επιστροφή, καλώ τους δύο άλλους,
σε τούντο βήμα που 'χουμε, να γράψουν στίχους μιάλους.
Σήμερα είχα έμπνευση για πόνημα μεγάλο,
μα σάννα και βαρέθηκα, γι αυτό δεν γράφω άλλο.
"Την τέχνη την εξέχασες", μου λεν και θα τα πάρω.
Την ρίμα έχω εμφυτη, η τέχνη δεν ξεχνιέται,
λιγάκι ξεκουράζεται, μα άξαφνα πετιέται.
Με τούτη την επιστροφή, καλώ τους δύο άλλους,
σε τούντο βήμα που 'χουμε, να γράψουν στίχους μιάλους.
Σήμερα είχα έμπνευση για πόνημα μεγάλο,
μα σάννα και βαρέθηκα, γι αυτό δεν γράφω άλλο.
Ώστε γι αυτό συννέφιασε , γι αυτό ριχνεί καρέκλες
ReplyDeleteεπειδή θορώ ξεθάρρεψες και άρχισες τις τρέλλες
Σήμερα που θα τραουδήσουμεν πάλε στις γιουβίζιον
ήβρες τζαι σου να ξαναμπείς εις το στρατίν το ίσιον
Καλλιο αργά παρα ποτέ , που ελέαν οι παλιοί μας
έννεν τζαιρός τωρά να θάψουμε τζαι την παράδοση μας
Μάθε τέχνη τζ άφηστην , τζαι βάλε τζαι γινάτιν
τζι ούλλα εν να γίνουν εύκολα , θαρκούμαι σαν το λάτιν.