Εν χώρο αναμονής

Η μουσική π'ακούγεται, είναι παιχνιδιάρα
Παίζουνε βιολιά, πνευστά ταμπούρλα και τιλάρα.

Νταλάρας δεν θα ειναι, μα ούτε Σφακιανάκης
Λες να 'ναι Σοπέν, ή Γιάννης Σαββιδάκης;

Ας βάλουμε τα πράματα κάτω να το βρούμε
Μην κάνω κάνα λάθος και παρεξηγηθουμε:

Έχει μελωδία, σαν των Πλατρών αηδόνι
Μοιάζει με ιστορία τραγουδιού του Κελαηδώνη

Ο Ρυθμός σε συναπέρνει, χαλαρώνει,
ταξιδεύει
Συμμετέχεις στην σονέτα, και η νότα σε χαϊδεύει

Σαν σκηνή από καρτούν, του Τόμι και του Τζέρι
Σαν βγαίνει η μιλόπιττα απ' το φούρνο στο πανέρι

Και τώρα ζωντανεύει, πηδικτουλης, τρεχαντήρι,
Σαν κυνήγι θύτη θύμα, σαν νερό στο στραγγιστηρι.

Και ξάφνου σταματάει, και μιλά ο εκφωνητής
"welcome to Rik 3" λέει ο ποιητής.

For 45 minutes θα παίζει αυτός ο ήχος,
Μα το χάλασες ρε φίλε, και με έριξες στο ψύχος

Είχα ζωγραφίσει στο μυαλό μου μπαλαρίνες,
να χορεύουν στο ρυθμό και να τρέχουν σαν τις χήνες.

Και πουφ εξαφανίστηκαν,  σαν μαγική παραστα
Κι αφού ο στίχος τσιατισε... ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑ (τα μαλλιά μου κάνω ράστα)

Θυμάσαι που το γράψαμε, πολλά παλιά μια νύχτα
Μετά από πολλή ποτό, μα δεν είμασταν πίττα...

Όπα, με φωνάζουσιν, dear Mr teleeee...
λέει η νοσοκόμα με τις σέξι ροζ δαντέλες

Ήρτεν η σειρά μου να πάω στο γιατρό,
πάνω που πάει να λήψει η πατάρια στο κινητό...

Αριβετέτσι φίλοι μου, πάω να με εξετάσουν
γιατί ετούτες οι τζιεγκές εν λαλούν να πνάσουν...

Ω Μορφεύς

Ο δείκτης ο μικρός, δείχνει βράδυ ώρα τρείς

κι όσο κι αν σε φωνάζω, δεν λες να εμφανιστείς.

Να 'ρθείς να με αγκαλιάσεις, Θέα των κοιμησμένων

ω γλυκιά μου Πασιθέα μάνα των ονειρεμένων.

Πάρε με μαζί σου, σε τόπους μακρινούς, 

σε κόσμους χαλαρώτητας, σε χώρους μαγικούς.

Κάνε μου τη χάρη, κι εγώ θα σε ανταμείψω, 

λάδι, γη και ύδωρ σου προσφέρω να σε ρίξω.

Μα εσύ δε με ακούς, και ο δείκτης πήγε έξι, 

ο κόκορας λαλεί κι ο ήλιος πα να φέξει.

Και κει που πήρα απόφαση πως μάτι δεν θα κλείσω, 

ο γιος σου ανεφάνει με μαλλί μακρύ και ίσιο.

Ω Τελε, η μητέρα μου με έστειλε για σενα, 

στα όνειρα να μπεις, γοργά σαν Άϊρτον Σένα. 

Συγνώμη καθυστέρησα σε κάτι Λοτοφάγους, 

τα πίναμε, τα σπάγαμε σαν τους ανθρωποφάγους.

Μα τέρμα η καθυστέρηση, όχι άλλα λόγια, 

κλείσε τα ματάκια σου, μη βλέπεις τα ρολόγια.

Και ξάφνου είναι δέκα και ξυπνάω, χασμουργιέμαι, 

το μυαλό κενό και γω να αναρωτιέμαι. 

Λες να είναι αλήθεια, σε είδα όντως, πες μου, 

ή μήπως σε ονειρευτηκα, δεν ξερω, βαλισευ μου.

Ας μην το ψάξω άλλο, θα σε ευχαριστήσω, 

και θα σηκωθω, καφέ γλυκί να ψήσω. 

Με σούπερ συνταγη, που πήρα απ'τα σκουμπριά, 

τα μισά τα ψάρια, που ραπαρουν με πρωτιά!

Και λοκιν, θα κάνω στο μπλοκ το ριμολόγο, 

να βάλω αυτούς τους στίχους στο γραπτό το λόγο.

Με 3 ώρες ύπνο

Θέλω να βάλω μουσική , δυνατά μες το γραφείο

Γιατί αλλιώς θα κοιμηθώ , πριν γίνει η ώρα δύο

Δεν ξέρω τι ν’ ακούσω , δεν ξέρω τι θα γίνει

Κι ας έχω ένα playlist που φτάνει ως το Ζύγι

Να βάλω κάτι κλασσικό , λίγη Σοφία Βέμπο

Ή να βάλω τα remix που ‘χουν οι Master Tempo ;

Λέω να κάνω την αρχή με λίγο Παντελίδη

Και καπάκι τα σκυλάδικα με Πάολα και Τσαλίκη

Να βάλουμε την Βίσση μας για να μας πει «Το Τρένο»

Και να γυρίσουμε στο έντεχνο με λίγο Αντώνη Ρέμο

Που όποτε τον σκέφτομαι θυμάμαι και την Ζέτα

Που τώρα με τον Γιάννη μας , ετοιμάζονται για κουφέτα

Yes, Ode του γιου!

Φίλε Παπα-C με λόγια πεπερόνι,
σε σένα υποκλίνομαι μεγάλο ραπερόνι!

Οι στίχοι που αναρτήζεις στο χώρο αυτού του μπλοκ,
χτυπάνε στο κεφάλι, σαν μπάτσου μαύρο γκλόκ

Θα κάναν τον Καβάφη να κρύβεται σε τοίχους,
και τον Αλεπουδέλη να χάνεται στους στίχους.
Τον Διονύση Σολομό, να ντρέπεται να γράψει,
και τον Κωστάκη Μόντη, να ετοιμάζεται να κλάψει.

Η φήμη σου αλωνίζει αστέρια και πλανήτες,
τους seven ουρανούς και σύννεφα αλήτες.

Οι ωδές που υπογράφεις, σαν Φρέντι Γερμανός
γαμ**ε και περνάνε, που λέει κι ο λαός.

Θα μπόρεια ανεξάντλητα να γράφω για εσέ,
μα κλαίει το μωρό μου, και φωνάζει Ωημέ!
Γι΄αυτό εδώ θα κλείσω, μεγάλε αρχηγέ
και πάω να την ταΐσω κοτουλά και πατεε!!

Ode to me

Στις ρίμες είμαι μάστορας κι έχω πολλά προσόντα
και ας μην είμαι πράσινος, όπως τον master Yoda.
Σαν πιάνω πέννα και χαρτί κι αρχίσω εγώ να rhyme,
ευθύς μεταμορφώνομαι σαν να 'μαι o Optimus Prime.
Είμαι ένας καθηγητής, σαν τον Professor X,
και ας μην γράφω στίχους που να μιλούν για sex.

Γι αυτό λοιπόν τα έργα μου, δεν είναι very kinky,
μα τον κόσμο κατακτούν, σαν τον Brain και τον Pinky...
τα πειραματοπόντικα που είναι στο κλουβί,
κι έτσι πληροφοριακά, δεν τρώω το λουβί.
Ούτε το σπανάκι, όπως ο Popeye,
μα αν σου δώσω την μπουνιά, θα γίνει black το eye.

Οι στίχοι μου δεν θ' ακουστούν απ' τους Black Eyed Peas,
μα πάντα είναι τέλειοι ό,τι εσύ κι αν πεις.

Είμαι της ρίμας Superman, μαζί και λίγο Χαλκ,
μα fan μου εσύ, αγαπητέ, να με φωνάζεις Cal.

TeleComeBack - Attempt 1

Πάει ένας χρόνος να πάρω το στυλό, 

να γράψω ενά τεμάχιο καινούργιο και καυτό.

"Τέλε αυτός ο στίχος είναι δανεικός...",

 φωνάζει η συνείδα και με πιάνει πανικός.

Νομίζω επιτρέπετε να είμαι λίγο rusty.

Να κλέβεις Τέλε στίχους όμως είναι very nasty.

Μα ο φίλος Παπα-C με κάλεσε να γράψω,

και λέξεις δεν μου έρχονται, θαρρώ πως θε να κλάψω.

Και θες απροετοίμαστος να γράψεις super ρίμα;

Αλκοόλ πρώτα να πιεις και ύστερα το ποίημα.

Νομίζω η συνείδηση το έχει ένα δίκιο.

Θα κάνω την προθέρμανση, θα βρω τον duper στίχο.

Και θα επιστρέψω σ'αυτό το ριμο-μπλοκ,

με hot δημιουργίες και νέο εαυτό!

Comeback

Καιρός πολύς επέρασε που έχει να ριμάρω,
"Την τέχνη την εξέχασες", μου λεν και θα τα πάρω.
Την ρίμα έχω εμφυτη, η τέχνη δεν ξεχνιέται,
λιγάκι ξεκουράζεται, μα άξαφνα πετιέται.

Με τούτη την επιστροφή, καλώ τους δύο άλλους,
σε τούντο βήμα που 'χουμε, να γράψουν στίχους μιάλους.
Σήμερα είχα έμπνευση για πόνημα μεγάλο,
μα σάννα και βαρέθηκα, γι αυτό δεν γράφω άλλο.